شیرین سخن

موجیم و وصل ما  از خود بریدن است 

ساحل بهانه ای است  رفتن رسیدن است 

تا شعله در سریم  پروانه اخگریم 

شمعیم و اشک ما در خود چکیدن است 

ما مرغ بی پریم  از فوج دیگریم 

پرواز بال ما  در خون تپیدن است 

پر می کشیم و بال بر پرده ی خیال 

اعجاز ذوق ما در پر کشیدن است

ما هیچ نیستیم جز سایه ای ز خویش

آیین آینه خود را ندیدن است 

گفتی مرا بخوان  خواندیم و خامشی

پاسخ همین تو را تنها شنیدن است 

بی درد و بی غم است چیدن رسیده را 

خامیم و درد ما از کال چیدن است

هزار معنی دیگر  

به غیر از آنچه تو دانی

درون عشق نهفته ست

   کجاست آنکه تواند یک از هزار شمارد؟ 

یکی همین نزدیک

قناریی که به آواز گرم خود کوشد

جدار سرد قفس را ندیده انگارد

رؤیاهایتان را دنبال کنید

وقتتان را برای چیزهای پوچ تلف نکنید

رمز عشق تو به ارباب هوس نتوان گفت

سخن از تاب و تب شعله به خس نتوان گفت

تو مرا ذوق بیان دادی و گفتی که بگوی

هست در سینه من آنچه به کس نتوان گفت

از نهانخانه دل خوش غزلی می‌خیزد

سر شاخی همه گویم به قفس نتوان گفت

شوق اگر زنده جاوید نباشد عجب است

که حدیث تو درین یک دو نفس نتوان گفت

محمد اقبال لاهوری یا علامه اقبال

شاعر، فیلسوف، سیاستمدار

و متفکر مسلمان پاکستانی بود که اشعار زیادی نیز

 به زبان‌های فارسی و اردو سروده‌ است

اقبال نخستین کسی بود که ایده ی یک کشور مستقل را برای

مسلمانان هند مطرح کرد که در نهایت منجر

به ایجاد کشور پاکستان شد

اقبال در این کشور به‌طور رسمی شاعر ملی خوانده می‌شود

اقبال در ۱۸ آبان ۱۲۵۶ سیالکوت که امروزه در ایالت پنجاب پاکستان

واقع شده‌ است بدنیا آمد

پدرش بازرگان بود و نیاکان او از قبیله سپروی برهمنان کشمیر

بودند که در قرن هفدهم به دین اسلام مشرف گشتند

محمد تحصیلات خود را با قرآن در یکی از مساجد زادگاهش

شروع کرد و بعد از اتمام دوره مکتب برای گذران دوره‌های ابتدائی

و متوسطه به کالج رفت

(Read more)

در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند

عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی

عشق داند که در این دایره سرگردانند

جلوه گاه رخ او دیده من تنها نیست

ماه و خورشید همین آینه می‌گردانند

عهد ما با لب شیرین دهنان بست خدا

ما همه بنده و این قوم خداوندانند

(Read more)

گفتم گل بستان را چنانکه دانی

بقایی وعهد گلستان را وفایی نباشد

و حکما گفته اند

هرچه نپاید دلبستگی را نشاید