شیرین سخن

ای غم، تو که هستی از کجا می آيی؟

هر دم به هوای دل ما می آيی

باز آی و قدم به روی چشمم بگذار

چون اشک به چشمم آشنا می آيی!

ای لطف تو دستگیر هر رسوایی

وی عفو تو پرده‌ پوش هر خود رایی

بخشای بدان بنده که اندر همه عمر

جز درگه تو دگر ندارد جایی

یا رب ز کرم دری برویم بگشا

راهی که درو نجات باشد بنما

مستغنیم از هر دو جهان کن به کرم

جز یاد تو هر چه هست بر از دل ما

اندر دل من مها دل‌افروز توئی

یاران هستند لیک دلسوز توئی

شادند جهانیان به نوروز و به عید

عید من و نوروز من امروز توئی

دیشب باران قرار با

پنجره داشت

روبوسی آبدار با

پنجره داشت

یکریز به گوش پنجره

پچ پچ کرد

چک چک، چک چک

چکار با پنجره داشت؟

مائیم که از باده بی‌جام خوشیم

هر صبح منوریم و هر شام خوشیم

گویند سرانجام ندارید شما

مائیم که بی‌هیچ سرانجام خوشیم

گر بر فلکم دست بدی چون یزدان

           برداشتمی من این فلک را ز میان

از نو فلکی دگر چنان ساختمی    

         کازاده به کام دل رسیدی آسان