شیرین سخن

اشک های گرم ما و آه های سرد ما

کس نداند کز کجا آید مگر هم درد ما

عاقلان را کی خبر باشد زحال عاشقان

کی شناسد درد ما جز آن که باشد مرد ما

خام بی دردی چه داند اشک گرم و آه سرد

دردمند پخته باید شناسد درد ما

شهسوار عرصه عشقیم گردون زیر ران

بسته این چار ارکان کی رسد در گرد ما

(Read more)

دل از من بردی ای دلبر به فن آهسته، آهسته

تهی کردی مرا از خویشتن آهسته، آهسته

کشی جان را بنزد خود ز تابی کافکنی در دل

بسان آنکه می‌ تابد رسن آهسته، آهسته

ترا مقصود آن باشد که قربان رهت گردم

ربائی دل که گیری جان ز من آهسته، آهسته

چو عشقت دردلم جا کرد و شهر دل گرفت از من

مرا آزاد کرد از بود من آهسته، آهسته

(Read more)

گفتم که روی خوبت از من چرا نهان است

گفتا تو خود حجابی ورنه رخم عیان است

گفتم که از که پرسم جانا نشان کویت

گفتا نشان چه پرسی آن کوی بی نشان است

گفتم مرا غم تو خوشتر ز شادمانی

گفتا که در ره ما غم نیز شادمان است

گفتم که سوخت جانم از آتش نهانم

گفت آن که سوخت او را کی ناله یا فغان است

(Read more)