شیرین سخن

زیادی خوب بودن خوب نیست

زیادی که خوب باشی دیده نمی شوی

می شوی مثل شیشه ای تمیز

کسی شیشه ی تمیز را نمی بیند

همه به جای شیشه منظره ی بیرون را می بینند

ولی وقتی شیشه کمی بخار بگیرد

وقتی کمی منظره ی بیرون را بد نشان دهد

همه آن را می بینند

همه سعی می کنند تمیزش کنند

زیادی خوب بودن خوب نیست

زیادی که خوب باشی شکننده تر می شوی

با هر قدر ناشناسی دلت ترک بر می دارد

می شکند

تکه های شکسته را در دستانت می گیری

نگاه می کنی به نتیجه ی زیادی خوب بودنت

زیادی خوب بودن خوب نیست

زیادی که خوب باشی به زیادی خوب بودنت عادت می کنند

آن وقت کافیست کمی بد شوی

همه گمان می کنند زیادی بدی ...

چرا رفتی، چرا؟ من بی قرارم

به سر، سودای آغوش تو دارم

نگفتی ماهتاب امشب چه زیباست

ندیدی جانم از غم ناشکیباست

چرا رفتی، چرا؟ من بی قرارم

به سر، سودای آغوش تو دارم

خیالت گرچه عمری یار من بود

امیدت گرچه در پندار من بود

بیا امشب شرابی دیگرم ده

ز مینای حقیقت ساغرم ده

چرا رفتی، چرا؟ من بی قرارم

به سر، سودای آغوش تو دارم

نگفتی ماهتاب امشب چه زیباست

ندیدی جانم از غم ناشکیباست

چرا رفتی، چرا؟ من بی قرارم

به سر، سودای آغوش تو دارم

دل دیوانه را دیوانه تر کن

مرا از هر دو عالم بی خبر کن

بیا امشب شرابی دیگرم ده

ز مینای حقیقت ساغرم ده

چرا رفتی، چرا؟ من بی قرارم

به سر، سودای آغوش تو دارم

 اینجا کلیک کنید.

 چرا رفتی/ همایون شجریان

سیمین خلیلی معروف به سیمین بهبهانی در بیست و هشتم تیر

۱۳۰۶ خورشیدی در تهران بدنیا آمد

وی فرزند عباس خلیلی شاعر و نویسنده و مدیر روزنامه اقدام بود

پدرش عباس خلیلی به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌ گفت

و حدود ۱۱۰۰ بیت از ابیات شاهنامه فردوسی را به عربی

ترجمه کرده بود

و در ضمن رمان‌های متعددی را هم به رشته تحریر درآورد

که همگی به چاپ رسیدند

مادر او فخرعظما ارغون دختر مرتضی قلی ارغون بود

 فخر عظمی ارغون فارسی و عربی و فقه و اصول را

در مکتبخانه خصوصی خواند

 و با متون نظم و نثر آشنایی کامل داشت

 و زبان فرانسه را نیز زیر نظر یک مربی سوئیسی آموخت

 و به عنوان معلم زبان فرانسه در آموزش و پرورش خدمت می‌ کرد

او همچنین از زنان پیشرو و از شاعران موفق زمان خود بود

(Read more)

گفتا که می بوسم تو را

     گفتم تمنا می کنم

گفتا اگر بیند کسی     

          گفتم که حاشا می کنم 

گفتا ز بخت بد اگر   

       ناگه رقیب آید ز در 

گفتم که با افسونگری

         او را ز سر وا می کنم

(Read more) 

چون درخت فروردين پُر شکوفه شد جانم

دامنی ز گل دارم بر چه کس بيفشانم 

ای نسيم جان پرور امشب از برم بگذر

ورنه اين چنين پُر گل تا سحر نمی مانم 

لاله وار خورشيدی در دلم شکوفا شد

صد بهار گرمی زا سر زد از زمستانم 

دانه ی اميد آخر شد نهال بار آور

صد جوانه پيدا شد از تلاش پنهانم

مرا هزار امید است و هر هزار تویی

شروع شادی و پایان انتظار تویی

بهارها که ز عمرم گذشت و بی تو گذشت

چه بود غیر خزانها اگر بهار تویی

دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من

گر از قفس گریزم، کجا روم، کجا من؟

کجا روم؟ که راهی به گلشنی ندارم

که دیده بر گشودم به کنج تنگنا من

نه بسته ام به کس دل، نه بسته دل به من کس

چو تخته پاره بر موج، رها، رها، رها، من

ز من هرآن که او دور، چو دل به سینه نزدیک

به من هر آن که نزدیک، از او جدا جدا من

نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی

که تر کنم گلویی، به یاد آشنا من

ز بودنم چه افزون؟ نبودنم چه کاهد؟

که گویدم به پاسخ که زنده ام چرا من؟

ستاره ها نهفتم، در آسمان ابری

دلم گرفته ای دوست ، هوای گریه با من 

 اینجا کلیک کنید.

 هوای گریه/ همایون شجریان