شیرین سخن

زين گونه‌ام كه در غم غربت شكيب نيست

گر سر كنم شكايت هجران غريب نيست

جانم بگير و صحبت جانانه‌ام ببخش

كز جان شكيب هست و ز جانان شكيب نيست

گم گشته‌ی ديار محبت كجا رود

نام حبيب هست و نشان حبيب نيست

عاشق منم كه يار به حالم نظر نكرد

ای خواجه درد هست ولیكن طبیب نیست

در كار عشق او كه جهانیش مدعی است

اين شكر چون كنیم كه ما را رقیب نیست

جانا نصاب حسن تو حد كمال یافت

وین بخت بین كه از تو هنوزم نصیب نیست

گلبانگ سایه گوش كن ای سرو خوش خرام

كاین سوز دل به نـاله‌ی هر عندليب نيست

  اینجا کلیک کنید.

  شکایت هجران/ محمد اصفهانی

امیر هوشنگ ابتهاج متخلص به  ه.ا. سایه روز یکشنبه ۶ اسفند ۱۳۰۶

در رشت متولد شد

 پدرش میرزا آقاخان ابتهاج از مردان سرشناس رشت و مدتی

رئیس بیمارستان پورسینای این شهر بود

برادران ابتهاج غلامحسین ابتهاج و ابوالحسن ابتهاج عموهای او بودند

وی دارای چهار فرزند به نامهای آسیا، یلدا، کیوان و کاوه میباشد

هوشنگ ابتهاج دوره تحصیلات دبستان را در رشت و دبیرستان را در تهران گذراند

و در همین دوران اولین دفتر شعر خود را به نام نخستین نغمه‌ها منتشر کرد

ابتهاج در جوانی دلباخته دختری ارمنی به نام گالیا شد که در رشت ساکن بود

 و این عشق دوران جوانی دست مایه اشعار عاشقانه‌ای شد که در آن ایام سرود

ابتهاج مدتی به‌عنوان مدیر کل شرکت دولتی سیمان تهران به‌ کار اشتغال داشت

ابتهاج از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۶ سرپرست برنامه گل‌ها در رادیوی ایران

 و پایه‌ گذار برنامه موسیقایی گلچین هفته بود

 (Read more)

آری

آن روز چو می رفت کسی

داشتم آمدنش را باور 

من نمی دانستم 

 معنی هرگز را

 تو چرا باز نگشتی دیگر؟

نگاهت می کنم

خاموش و خاموشی زبان دارد

زبان عاشقان

چشم است و چشم از دل نشان دارد...

چه خواهش‌ها

در اين خاموشی گوياست، نشنيدی؟

تو هم چيزی بگو

چشم و دلت گوش و زبان دارد...

آن که مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت

در این خانه ندانم به چه سودا زد و رفت

خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد

تنه ای بر در این خانه ی تنها زد و رفت

درین سرای بی کسی، کسی به در نمی زند

به دشت پرملال ما پرنده پر نمی زند

یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کند

کسی به کوچه سار شب در سحر نمی زند 

نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار

دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند 

گذر گهی ست پر ستم که اندر او به غیر غم

 یکی صلای آشنا به رهگذر نمی زند 

دل خراب من دگر خراب تر نمی شود

که خنجر غمت ازین خراب تر نمی زند 

چه چشم پاسخ است ازین دریچه های بسته ات 

برو که هیچ کس ندا به گوش کر نمی زند 

نه سایه دارم و نه بر بیفکنندم و سزاست

وگر نه بر درخت تر کسی تبر نمی زند

 اینجا کلیک کنید.

 کوچه سار شب/  محمدرضا شجریان

برای بردن ایمان من لبخند هم

کافی است

همین یک شعله آتش میزند انبار

کاهم را