شیرین سخن

با همه نسیان تو گویی کز پی آزار من

خاطرم با خاطرات خود تبانی می‎کند

می‌رسد قرنی به پایان و سپهر بایگان

دفتر دوران ما هم بایگانی می‌کند

شهریارا گو دل از ما مهربانان مشکنید

ورنه قاضی در قضا نامهربانی می‎کند

برو ای یار که ترک تو ستمگر کردم

حیف از آن عمر که در پای تو من سر کردم

عهد و پیمان تو با ما و وفا با دگران

ساده دل من که قسم های تو باور کردم

به خدا کافر اگر بود به رحم آمده بود

زآن همه ناله که من پیش تو کافر کردم

تو شدی همسر اغیار و من از یار و دیار

گشتم آواره و ترک سر و همسر کردم

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران

رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی

تو بمان و دگران وای به حال دگران

برو ای یار که ترک تو ستمگر کردم

حیف از آن عمر که در پای تو من سرکردم

در غمت داغ پدر دیدم و چون در یتیم

اشک ریزان هوس دامن مادر کردم

 اینجا کلیک کنید.

 ستمگر/ محسن چاووشی

مادر بهشت من همه آغوش گرم تست

گوئی سرم هنوز ببالین گرم تست

پیوسته در هوای تو چشمم به جستجوست

  هرلحظه با خیال تو جانم به گفتگوست

در خواب و خیال همه با توام هنوز

 تنهائیم مباد که تیره است بی تو روز

دائم حریم قدس تو احساس میکنم

احساس قدس آن دم انفاس میکنم

(Read more) 

چشم خود بستم که دیگر چشم مستش

ننگرم

ناگهان دل داد زد دیوانه من

می بینمش

دیدمت وه چه تماشایی و زیبا شده ای 

ماه من آفت دل فتنه ی جانها شده ای 

پشت ها گشته دو تا در غمت ای سرو روان

تا تو درگلشن خوبی گل یکتا شده ای

خوبی و دلبری و حسن حسابی دارد

بی حساب از چه سبب اینهمه زیبا شده ای 

حیف و صد حیف که با این همه زیبایی و لطف

عشق بگذاشته اندر پی سودا شده ای

شب مهتاب و فلک خواب و طبیعت بیدار 

باز آشوبگر خاطر شیدا شده ای

بین امواج مهت رقص کنان می بینم 

لطف را بین که به شیرینی رؤیا شده ای

دیگران را اگر از ما خبری نیست چه غم 

نازنینا تو چرا بی خبر از ما شده ای

خلوتی داریم و حالی با خیال خویشتن

گر گذاردمان فلک حالی به حال خویشتن

ما در این عالم که خود کنج ملالی بیش نیست

عالمی داریم در کنج ملال خویشتن

تو اگر به هر نگاهی ببری هزارها دل

نرسد بدان نگارا که دلی نگاهداری

دگران روند تنها به مثل به قاضی اما

تو اگر به حسن دعوی بکنی گواه داری

به چمن گلی که خواهد به تو ماند از وجاهت

تو اگر بخواهی ای گل کمش از گیاه داری

به سر تو شهریارا گذرد قیامت و باز

چه قیامتست حالی که تو گاه گاه داری