شیرین سخن

سنگین نشسته برف

غمگین نشسته شب

اندوه من به دل

تشویش من به لب

آتش اگر بمیرد

آتش اگر که سایه به صحرا نیفکند

در راه گرگ ها به قافله ها می زنند باز

سیمای بی نوایی و بی برگ باغ ها

بانگ کلاغ ها

اگر مراست هزاران غم و یکی غمخوار

خوشا غمی که کنار تو می نشاند یار

ز تاب طره پیچان گره گشایی کن

که دل به شوق رهایی است زین شب طرّار

می‌گریزیم از هم

سبک و سوخته برگی شده‌ایم

در کف باد هوا چرخنده

از کران تا به کران

آفتابا مدد کن که امروز

باز بالنده تر قد برآرم

یاری ام ده که رنگین تر از پیش

 تن به لبخند گرمت سپارم

به من گفتی که دل دریا کن ای دوست

همه دریا از آن ما کن ای دوست

دلم دریا شد و دادم به دستت

مکش دریا به خون پروا کن ای دوست

کنار چشمه ای بودیم در خواب

تو با جامی ربودی ماه از آب

چو نوشیدیم از آن جام گوارا

تو نیلوفر شدی من اشک مهتاب

تن بیشه پر از مهتابه امشب

پلنگ کوه ها در خوابه امشب

به هر شاخی دلی سامون گرفته

دل من در تنم بیتابه امشب

 اینجا کلیک کنید.

 اشک مهتاب/  محمدرضا شجریان

سبد پر کرده از گل دامن دشت

خوشا صبح بهار و دشت و گلگشت

نسیم عطر گیاه کال در کام

به شهر آمد پیامی داد و بگذشت

آری، آری زندگی زیباست

زندگی آتشگهی دیرنده پا بر جاست

گر بیفروزیش

رنگ شعله‌ اش در بیکران پیداست

ورنه خاموش است و

خاموشی گناه ماست