شیرین سخن

جشن اسفندگان

جشن اسفندگان یا سپندارمذگان (اسپندگان)

روز زن و زمین است

سپندارمذگان یکی از جشن‌های ایران باستان است

که در روز ۵ اسفند در گاهشمار زرتشتی که برابر با

روز ۲۹ بهمن در گاهشمار خورشیدی است برگزار می‌شود

سپندارمذ به معنای خرد و شکیبایی است که

نگهبان زمین و فرشته پاسبان زنان پارسا و نیکخواه است

این جشن ریشه درامپراطوری هخامنشیان دارد

(Read more)

من پری کوچک غمگینی را

می شناسم که در اقیانوسی مسکن دارد

و دلش را در یک نی لبک چوبین

می نوازد آرام، آرام

پری کوچک غمگینی

که شب از یک بوسه می میرد

و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد

هیچ میدانی چرا چون موج

در گریز از خویشتن پیوسته میکاهم

زانکه بر این پرده تاریک

این خاموشی نزدیک

آنچه می خواهم نمی بینم

و آنچه می بینم نمی خواهم

              هان ای دل عبرت بین از دیده عبر کن هان             

           ایوان مدائن را آیینهٔ عبرت دان          

                   تا سلسلهٔ ایوان بگسست مدائن را                  

              در سلسله شد دجله چون سلسله شد پیچان           

آدمها

ساعت شنی نیستند

که سر و تهشان کنی

دوباره

از اول شروع شوند

آدمها

گاهی تمام می شوند

مواظب دل آدمها باشیم

خاطرات را باید در گلدان‌های پشت پنجره کاشت

تا انتظار رنگ تازه‌ای به خود بگیرد

و بازگشت رنگ تازه تری

خاطرات را باید نوشت آنها را باید نوازش کرد

خاطرات نیاز به لمس مهربان انگشتان ما دارند

و این را کمتر کسی‌ می‌‌داند...

ياد می گيرم که تو چه هستی

تو يک دريای طوفانی هستی

تو هم ياد بگير من چه هستم

من يک مرغ دريايی هستم

می بينی

خيلی از هم دور نيستيم