شیرین سخن

دلم باران

دلم دریا

دلم لبخند ماهی ها

دلم اغوای تاکستان به لطف مستی انگور

دلم بوی خوش بابونه می خواهد

وقت آن است یکی حال مرا

خوب کند

لشکری را که به من تاخته

سرکوب کند

شور احساس بریزد به

جنون سالگی ام

حالت بی کسی ام را کمی

آشوب کند

این منم آینه ی دق به

تماشای خودم

بس که زنگار کشیدم به

سراپای خودم

پس زدم خاطره ها را که

نفس تازه کنم

شدم آوار به سرتاسر 

دنیای خودم

شاید اینجا هم گوشه ای از

بهشت گریخته ی ما بوده

ایوان و پنج دری

همراه با حریر صدای یک زن

کنار آواز شمعدانی

دلم مهتاب می خواهد که جانم را بپوشاند

دلم آوازهای سرخوش مستان بی دل

نيمه شب ها زير پوست مهربان شب

دل ای دل گفتن شبگردهای عاشق ديروز

دلم دنيای اين روز من و ما را

به لطف غسل تعميد کشيش عشق

از اول مهربان تر شادتر آبادتر

حتی بگويم زيرو رو

وارونه می خواهد