شیرین سخن

ما را به دعا کاش فراموش نسازند

رندان سحرخیز که صاحب نفسانند

آنانکه به عطر نفس و ذکر مناجات

خورشید جهان تاب به شام دگرانند

یارب تو به خوبان جهان رحم بما کن

از ظلمت فردای قیامت تو رها کن

ای لطف تو دستگیر هر رسوایی

وی عفو تو پرده‌ پوش هر خود رایی

بخشای بدان بنده که اندر همه عمر

جز درگه تو دگر ندارد جایی

یا رب ز کرم دری برویم بگشا

راهی که درو نجات باشد بنما

مستغنیم از هر دو جهان کن به کرم

جز یاد تو هر چه هست بر از دل ما

آن شب قدری که گویند اهل خلوت

امشب است

یا رب این تأثیر دولت در کدامین

کوکب است

تا به گیسوی تو دست ناسزایان

کم رسد

هر دلی از حلقه‌ای در ذکر یارب

یارب است

        شب وصل است و طی شد نامه هجر        

سلام فیه حتی مطلع الفجر

 دلا در عاشقی ثابت قدم باش

   که در این ره نباشد  کار بی اجر

ای خواجه چه جویی ز شب قدر

                نشانی                 

هر شب، شب قدر است اگر قدر

بدانی

شب قدر است در جانب چرا

قدرش نمی‌دانی

تو را می‌شورد او هر دم چرا

او را نشورانی

چو او آب است و تو جویی چرا

خود را نمی‌جویی

چو او مشک است و تو بویی چرا

خود را نیفشانی