شیرین سخن

بیا ای جان، بیا ای جان، بیا فریاد رس ما را

چو ما را یک نفس باشد نباشی یک نفس ما را

ز عشقت گرچه با دردیم و در هجرانت اندر غم

وز عشق تو نه بس باشد ز هجران تو بس ما را

کم از یک دم زدن ما را اگر در دیده خواب آید

غم عشقت بجنباند به گوش اندر جرس ما را

لبت چون چشمهٔ نوش است و ما اندر هوس مانده

که بر وصل لبت یک روز باشد دسترس ما را

به آب چشمهٔ حیوان حیاتی انوری را ده

که اندر آتش عشقت بکشتی زین هوس ما را

بوی خاک از نرگس و سوسن چو مشک تبتی            

        روی باغ از لاله و نسرین چو نقش قندهار

مرحبا بویی که عطارش نباشد در میان                  

حبذا نقشی که نقاشش نباشد آشکار

جانا به جان رسید زعشق تو کار ما

         دردا که نیستت خبر از روزگار ما

در کار تو ز دست زمانه غمی شدم

             ای چون زمانه بد نظری کن به کار ما

نوبهار آمد و هنگام طرب در گلزار   

          چه بهاری که ز دلها ببرد صبر و قرار