شیرین سخن

بچشم بصیرت بخود در نگر

          ترا تا در آئینه زنگار نیست

همه کار ایام درس است و پند

          دریغا که شاگرد هشیار نیست

در دست بانوئی به نخی گفت

سوزنی

کای هرزه گرد بی سر و بی پا

چه می کنی

ما میرویم تا که بدوزیم

پاره ای

هر جا که می رسیم تو با ما

چه می کنی

خندید نخ که ما همه جا با تو

همرهیم

بنگر به روز تجربه تنها

چی می کنی

هر چه بینی در جهان دارد عوض

کز عوض حاصل تو را گردد غرض

بی عوض دانی چه باشد در جهان

عمر باشد عمر قدر آن بدان

ذره ذره هر چه بود از

من گرفت

دیر دانستم که گیتی

رهزن است

نیست جز موی سپیدم

حاصلی

کشتم ادبار است و فقرم

خرمن است