شیرین سخن

اندر دل من مها دل‌افروز توئی

یاران هستند لیک دلسوز توئی

شادند جهانیان به نوروز و به عید

عید من و نوروز من امروز توئی

مائیم که از باده بی‌جام خوشیم

هر صبح منوریم و هر شام خوشیم

گویند سرانجام ندارید شما

مائیم که بی‌هیچ سرانجام خوشیم

بر رهگذر بلا نهادم دل را

خاص از پی تو پای گشادم دل را

از باد مرا بوی تو آمد امروز

شکرانهٔ آن به باد دادم دل را

صبح است و صبا مشک فشان می‌گذرد

دریاب که از کوی فلان می‌گذرد

برخیز چه خسبی که جهان می‌گذرد

بوئی بستان که کاروان می‌گذرد

عید آمده کز تو عید عیدانه برد 

            از خرمن ماه تو به دل دانه برد

   اینش برسد که روی بر ماه کند  

            وینش نرسد که ماه نو خانه برد

ممکن ز تو چون نیست که بردارم دل

آن به که به سودای تو بسپارم دل

گر من به غم تو نسپارم دل

 دل را چه کنم بهر چه می دارم دل

ای عشرت نزدیک ز ما دور مشو

            وز مجلس ما ملول و مهجور مشو

انگور عدم بُدی شرابت کردند

             واپس مرو ای شراب انگور مشو