ابوسعید فضلالله بن احمد بن محمد بن ابراهیم میهنی
مشهور به شیخ ابوسعید ابوالخیر ۳۵۷ - ۴۴۰ قمری عارف و شاعر
نامدار ایرانی تبار قرن چهارم و پنجم است
ابوسعید ابوالخیر در میان عارفان مقامی بسیار برجسته و ویژهای دارد
و نام او با عرفان و شعر آمیختگی عمیقی است
چندان که در بخش مهمی از شعر پارسی چهره او در کنار
مولوی و خیام قرار میگیرد
بیآنکه خود شعر چندانی سروده باشد
در تاریخ اندیشههای عرفانیاش در بالاترین سطح اندیشمندان
در کنار حلاج، بایزید بسطامی و ابوالحسن خرقانی بشمار میرود
همان کسانی که سهروردی آنها را ادامه دهندگان فلسفه باستان
و ادامه حکمت خسروانی میخواند
از دوران کودکی نبوغ و استعداد او بر افراد آگاه پنهان نبوده است
شیخ ابوسعید ابوالخیر از عارفان بزرگ و مشهور پایان
سده چهارم و اوایل سده پنجم هجری
در میهنه متولد گردید و در زادگاهش دیده از جهان فروبست
آرامگاه وی در مشهد در برابر سرایش قرار دارد

(Read more)
