شیرین سخن

آهای خبردار

مستی یا هوشیار خوابی یا بیدار

خوابی یا بیدار

تو شب سیاه، تو شب تاریک

از چپ و از راست، از دور و نزدیک

یه نفر داره جار میزنه جار

آهای غمی که مثل یه بختک

رو سینه ی من شده ای آوار

از گلوی من دستاتو بردار

دستاتو بردار از گلوی من

از گلوی من دستاتو بردار

کوچه های شهر پُر ولگرده دل پُره درده

شهر پُره مرده، پُره نامرده

آهای خبردار، آهای خبردار

باغ داریم تا باغ

یکی غرق گل، یکی پُره خار

مرد داریم تا مرد

یکی سر کار، یکی سر بار

آهای خبردار یکی سر دار

توی کوچه ها یه نسیم رفته پی ولگردی

توی باغچه ها پاییز اومده پی نامردی

توی آسمون ماه و دق میده، ماه و دق میده

درد بی دردی

پاییز اومده، پاییز اومده پی نامردی

یه نسیم رفته پی ولگردی

 اینجا کلیک کنید.

 آهای خبردار/ همایون شجریان

پاییز کوچک من

دنیای سازش همه رنگ هاست با یکدیگر

تا من نگاه شیفته ام را 

در خوش ترین زمینه به گردش برم

و از درخت های باغ بپرسم

خواب کدام رنگ یا بی رنگی را می بینند

در طیف عارفانه ی پاییز

یک بوسه که از باغ تو چینند به چند است؟

پروانه ی تاراج گلت بند به چند است؟

خالی شدم از خویش و به خالت نرسیدم

آخر مگر این دانه ی اسفند به چند است؟

یک نامه به نامم ننوشتی مگر آخر

کاغذ به سمرقند تو ای قند به چند است؟

نرخ لب پر آب تو و شعر تر من

در کشور زیبایی تو چند به چند است؟

(Read more)

بی تو به سامان نرسم، ای سر و سامان همه تو

ای به تو زنده همه من، ای به تنم جان همه تو

من همه تو، تو همه من، او همه تو، ما همه تو

هر که و هر کس همه تو، این همه تو، آن همه تو

من که به دریاش زدم، تا چه کنی با دل من

تخته تو و ورطه تو و ساحل و توفان همه تو

ای همه دستان ز تو و مستی مستان ز تو هم

رمز میستان همه تو، راز نیستان همه تو

شور تو، آواز تویی، بلخ تو، شیراز تویی

جاذبه ی شعر تو و جوهر عرفان همه تو

همتی ای دوست که این دانه ز خود سر بکشد

ای همه خورشید تو و خاک تو، باران همه تو

تا به کجایم بری ای جذبه ی خون ذوق جنون

سلسله بر جان همه من، سلسله جنبان همه تو

 اینجا کلیک کنید.

 بی تو/ علیرضا قربانی

صبح شد

برخیز و بنشین روبروی آینه

تا ببینی بهتر از خورشید

رؤیا روی توست

شکوفه های هلو رسته روی پیرهنت

            دوباره صورتی، صورتی است باغ تنت            

 دوباره خواب مرا می برد که تا ببرد

 به روز صورتی ات رنگ مهربان شدنت

 چه روزی آه چه روزی که هر نسیم وزید

گلی سپرد به من پیش رنگ پیرهنت

 چه روزی آه چه روزی که هر پرنده رسید

نُکی به پنجره زد پیش باز در زدنت

تو آمدی و بهار آمد و درخت هلو

شکوفه کرد دوباره به شوق آمدنت

درخت شکل تو بـود و تو مثل آینه اش

شکوفه های هلو رسته روی پیرهنت

و از بهشت ترین شاخه روی گونه ی چپ

شکوفه ای زده بودی به موی پرشکنت

پرنده ای که پرید از دهان بوسه ی من

نشست زمزمه گر روی بوسه ی دهنت

شکفته بودی و بی اختیار گفتـم، آه 

چه قدر صورتی، صورتی است باغ  تنت 

بین هجوم این همه تصویر

رنگ، رنگ

تنها نگاه توست که در

قاب میزنم