شیرین سخن

عشق یعنی ذهن زیبا آفرین

آسمانی کردن روی زمین 

   هر که با عشق آشنا شد مست شد    

   وارد یک راه بی بن بست شد    

 هر کجا عشق آید و ساکن شود

 هر چه ناممکن بود ممکن شود 

  در جهان هر کارخوب و ماندنی است

 رد پای عشق در او دیدنی است

و قلمو را برداشت خدا

و زمین را آورد

رنگ زیبایی ها را

پاشید بر آن

و به آن گفت

خــزان

حُسن باران این است

که تبسم دارد

گرد غم از همه چیز

از همه جا می گیرد

همه جا بر همه کس می بارد

و تعلق دارد به جهانی از عشق

در میان هر سیب دانه ی محدودی ست

در دل هر دانه سیب ها نامحدود

چیستانی ست عجیب

دانه باشیم نه سیب

ای که می پرسی نشان عشق چیست

عشق چیزی جز ظهور مهر نیست

عشق یعنی مهر بی چون و چرا

عشق یعنی کوشش بی ادعا

عشق مانند هوا همه جا

جاریست

تو نفسهایت را قدری جانانه

بکش

بگشاییم کمی پنجره را

بفرستیم که اندیشه هوایی بخورد

و به مهمانی عالم برود

گاه عالم را در خود به ضیافت ببریم

طعم احساس جهان را بچشیم

و ببخشیم به احساس جهان خاطره ای

ما به افکار جهان درس دهیم

و ز افکار جهان مشق کنیم