شیرین سخن

زندگی ذره، ذره می کاهد

خشک و پژمرده می کند چون برگ

مرگ ناگاه می برد چون باد

زندگی کرده دشمنی یا مرگ

درآمد از در خندان لب و گشاده جبین

کنار من بنشست و غبار غم بنشاند

فشرد حافظ محبوب را به سینه خویش

دلم به سینه فرو ریخت تا چه خواهد خواند 

به ناز چشم فرو بست و صفحه ای بگشود

ز فرط شادی کوبید پای و دست افشاند 

مرا فشرد در آغوش وخنده ای زد و گفت

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند 

هزار بوسه زدم بر ترانه استاد

هزار بار بر آن روح پاک رحمت باد

هر بامداد تا نور مهر می دمد از كوه های دور

من بال می گشایم  چابك تر از نسیم

پیغام صبحدم را

با شعرهای روشن

پرواز می دهم

انبوه خفتگان را

با نغمه های شیرین

آواز می دهم

(Read more)

برگ هاى زرد و نيلى و بنفش

          عطرهاى سبز و آبى و كبود

نغمه هاى ناشنيده ساز مى كنند

            بهتر از تمام نغمه ها و ساز ها

چه زیباست كه چون صبح  پیام ظفر آریم

 گل سرخ  گل نور ز باغ سحر آریم 

   چه زیباست چو خورشید  دُرافشان و درخشان

   ز آفاق پُر از نور جهان را خبر آریم 

همانگونه كه خورشید  بر اورنگ زر آید

خرد را بستاییم  و بر اورنگ زر آریم 

بیایید، بیایید ازین عالم تاریک

دل‌ افروزتر از صبح جهانی دگر آریم

زعشق آغاز کن 

تا نقش گردون را بگردانی

که تنها عشق سازد

نقش گردون را دگرگونش

لبخند او برآمدن آفتاب را

در پهنه ی طلايی دريا

از مهر می ستود

در چشم من وليكن

لبخند او برآمدن آفتاب بود