شیرین سخن

یک فنجان چای 

با تو

خاطره شد

هزار فنجان 

بی تو

چای ... 

رفتار من عادی است

اما نمی دانم چرا

این روزها

از دوستان و آشنایان

هرکس مرا می‌ بیند

از دور می‌ گوید:

این روزها انگار

حال و هوای دیگری داری!

(Read more)

عشق

همین خنده های ساده توست

وقتی

با تمام غصه هایت

می خندی

تا از تمام غصه هایم

رها شوم

من آن نیم که دل از مهر دوست بردارم

و گر ز کینه دشمن به جان رسد کارم

نه روی رفتنم از خاک آستانه دوست

نه احتمال نشستن نه پای رفتارم

کجا روم که دلم پای بند مهر کسیست

سفر کنید رفیقان که من گرفتارم

نه او به چشم ارادت نظر به جانب ما

نمی‌کند که من از ضعف ناپدیدارم

اگر هزار تعنت کنی و طعنه زنی

من این طریق محبت ز دست نگذارم

مرا به منظر خوبان اگر نباشد میل

درست شد به حقیقت که نقش دیوارم

در آن قضیه که با ما به صلح باشد دوست

اگر جهان همه دشمن شود چه غم دارم

به عشق روی تو اقرار می‌کند سعدی

همه جهان به درآیند گو به انکارم

کجا توانمت انکار دوستی کردن

که آب دیده گواهی دهد به اقرارم

 اینجا کلیک کنید.

 مهر دوست/ ستار

ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلح بن عبدالله بن مشرّف

متخلص به سعدی   606– ۶۹۰ هجری قمری

شاعر و نویسنده ی پارسی‌گوی ایرانی است

اهل ادب به او لقب استاد سخن، پادشاه سخن، شیخ اجلّ

 و حتی به‌طور مطلق استاد داده‌ اند

 او در نظامیه بغداد  که مهمترین مرکز علم و دانش جهان اسلام

در آن زمان به حساب می‌آمد تحصیل و پس از آن به‌ عنوان

 خطیب به مناطق مختلفی از جمله شام و حجاز سفر کرد

سعدی سپس به زادگاه خود شیراز برگشت و تا پایان عمر

در آنجا اقامت گزید

عمده ی عمر او مصادف با حکومت اتابکان فارس در شیراز

و همزمان با حمله مغول به ایران و سقوط بسیاری از

حکومت‌های وقت نظیر خوارزمشاهیان وعباسیان بود

وی تأثیر انکارناپذیری بر زبان فارسی داشته ‌است ‌

بطوری‌ که شباهت قابل توجهی

 بین فارسی امروزی و زبان سعدی وجود دارد

(Read more)

خوش بــه حال انارها و انجیـرها ...

دلتنگ که می شـوند

مــی تـرکـنــد ...
 

دل ز تن بردی و در جانی هنوز

دردها دادی و درمانی هنوز

آشکارا سینه‌ام بشکافتی

همچنان در سینه پنهانی هنوز

ملک دل کردی خراب از تیغ ناز

واندرین ویرانه سلطانی هنوز