شیرین سخن

ماه من

طایفه ی روزه بگیران چه کنند

شب عیدی که تو پنهان شده باشی جایی

باشد پرنده کوچ بکن سمت خانه ات

هر چند سخت می گذرد با بهانه ات

آن جا امیدوارم از آواز پر شوی

موسیقی و غزل بشود آب و دانه ات

خوش بگذرد طراوت ییلاق و بشکفد

در چشم برفگیر اهالی جوانه ات

پاییز سهم حنجره ی من

تو سعی کن سرشار از بهار بماند ترانه ات

                               حال من خوب است اما با تو بهتر می‌شوم   

آخ  تا می‌بینمت یک جور دیگر می‌شوم

با تو حس شعر در من بیشتر گل می‌کند

یاسم و باران که می‌بارد معطر می‌شوم

در لباس آبی از من بیشتر دل می‌بری

آسمان وقتی که می‌پوشی کبوتر می‌شوم

آنقدرها مرد هستم تا بمانم پای تو

می‌توانم مایهٔ گه گاه دلگرمی شوم

میل، میل توست اما بی تو باور کن که من

در هجوم بادهای سرد پرپر می‌شوم