شیرین سخن

مثل یک حادثه ی عشق پر از ابهامی

و گرفتار هزاران اگر و امایی

ای تو آن ناب ترین رایحه شعر بهار

تو مگر جام شرابی که چنین گیرایی

من به اندازه زیبایی تو تنهایم

تو به اندازه تنهایی من زیبایی

عاشقی را چه نیازیست به توجیه و دلیل

که تو ای عشق همان پرسش بی زیرایی

تو نه مهتاب و نه خورشیدی و نه دریایی

تو همان ناب ترین جاذبه دنیایی

تو پر از حرمت بارانی و چشمت خیس است

حتم دارم که تو از پیش خدا می آیی

مثل اشعار اهورایی باران پاکی

و به اندازه لبخند خدا زیبایی

خواستم وصف تو گویم همه در یک رؤیا

چه بگویم که تو زیبا تر از آن رؤیایی