شیرین سخن

زندگی بدون روزهای بد نمی شود

بدون روزهای اشک و درد و

خشم و غم نمی شود

اما روزهای بد

همچون برگهای پائیزی 

باور کن که شتابان فرو می ریزند

و در زیر پاهای تو

اگر بخواهی استخوان می شکنند

و درخت استوار و مقاوم بر جای می ماند

برگهای پائیزی بی شک

در تداوم بخشیدن به مفهوم درخت

و مفهوم بخشیدن به تداوم درخت

سهمی از یاد نرفتنی دارند

خوشبختی را نمی توان وام گرفت

خوشبختی را نمی توان برای لحظه ای نيز به عاريت خواست

خوشبختی را نمی توان دزديد

نمی توان خريد

نمی توان تکدی کرد...

خوشبختی گمان می کنم تنها چيزی است در جهان که فقط

با دست های طاهر کسی که به راستی خواهان آن است

ساخته می شود و از پی انديشه های طاهرانه

تجربه مطلقا به کارعاشق نمی آید

کسی که تجربه دارد

قبل ازهر چیز می داند که نباید عاشق بشود

تجربه عشق را باطل می کند 

بنابراین تجربه کل زندگی را باطل می کند

عشق چیزی ست یگانه و یکباره 

اما تجربه یعنی تکرار

یعنی بیش از یک بار عاشق شدن

شرط اولش  بی تجربگی ست

دانایی هم خودش  ضد عشق است

سخن عاشقانه گفتن دليل عشق نيست

عاشق كم است سخن عاشقانه فراوان

عشق عادت نيست

عادت همه چيز را ويران می كند

از جمله عظمت دوست داشتن را

از شباهت به تكرار می رسيم

از تكرار به عادت

از عادت به بيهودگی

از بيهودگی به خستگی و نفرت

قلب راستش نمی دانم چیست؟

 اما این را می دانم

   که فقط جای آدم های 

  خیلی، خیلی خوب است

ما درهيچ حال

 قلب هايمان خالی از غم نخواهد شد

چرا که غم 

وديعه يی ست طبيعی که ما را پاک نگه می دارد

انسان های بی اندوه 

به معنای متعالی کلمه 

هرگز انسان نبوده اند و نخواهند بود

از اين صافی انسان ساز نترس

صبح زود برخاستن

طعم تمام روز را عوض می‌کند

کارها هم چقدر جلو می‌افتد

می‌دانی صبح زود عطر غریبی دارد

عطری که در انتهای صبح زود تمام می‌شود

و هرگز به مشام آن‌ ها

که تا کمر کش ظهر می‌خوابند نمی‌رسد

کسالت، کسالت می‌آورد

خواب، خواب