شیرین سخن

هوا دلگیر درها بسته

سرها درگریبان دستها پنهان

نفسها ابر دلها خسته وغمگین

درختان اسکلتهای بلور آجین

زمین دلمرده سقف آسمان کوتاه

غبار آلوده مهر و ماه

زمستان است

یک روزی که خوشحال تر بودم

یک نقاشی از پاییز می گذارم

که یادم بیاید زمستان تنها فصل زندگی نیست

زندگی پاییز هم می شود

رنگارنگ از همه رنگ

بخر و ببر

خنده ی خورشید را هر صبح

دانی چیست رمز

گوید ازعمرت گذشت

ای بی خبر شامی دگر

مست کرد امشب نسیم مست شهریور مرا

        گرچه باز از چشم تَر آبانم از دل آذرم

ماه شهریور پُر است از خاطرات عشق من

         من به جان تا زنده باشم عاشق شهریورم

من اهل دوست داشتنم

تو اهل کجایی؟

عشق را عاشق شناسد

زندگی را من

من که عمری دیده ام

پایین و بالایش

دل من عادت داشت

که بماند آنجا

پشت یک پرده ی توری

که تو هر روز آن را

به کناری بزنی

دل من ساکن دیوار و دری

که تو هر روز از آن می گذری

دل من ساکن دستان تو بود

دل من گوشه ی یک باغچه بود

که هر روز به آن می نگری 

راستی

دل من را دیدی؟

 آن را گم کردم