شیرین سخن

دهانت را می‌بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم

دلت را می‌پویند مبادا شعله‌ای در آن نهان باشد

روزگار غریبی‌ است نازنین

و عشق را کنار تیرک راهبند تازیانه می‌زنند

عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد

شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد

روزگار غریبی‌ است نازنین 

و در این بن‌بست کج و پیچ سرما

آتش را به سوخت‌ وار سرود و شعر فروزان می‌ دارند

به اندیشیدن خطر مکن

روزگار غریبی‌  است نازنین

آن که بر در می‌کوبد شباهنگام به کشتن چراغ آمده است

نور را در پستوی خانه نهان باید کرد

دهانت را می‌بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم

دلت را می‌پویند مبادا شعله‌ای بر آن نهان باشد

روزگار غریبی است نازنین

نور را در پستوی خانه نهان باید کرد

عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد

آنک قصابانند بر گذرگاهها مستقر با کنده و ساطوری خون آلود

و تبسم را بر لبها جراحی می‌کنند

و ترانه را بر دهان

کباب قناری بر آتش سوسن و یاس

شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد

ابلیس پیروز مست سور عزای ما را بر سفره نشسته است

خدای را در پستوی خانه نهان باید کرد

خدای را در پستوی خانه نهان باید کرد

 اینجا کلیک کنید.

 بن بست/ داریوش

ای همه خوبی تو را پس تو کرایی که را

ای گل در باغ ما پس تو کجایی کجا

سوسن با صد زبان از تو نشانم نداد

گفت رو از من مجو غیر دعا و ثنا

سرو اگر سر کشید در قد تو کی رسید

نرگس اگر چشم داشت هیچ ندید او تو را

هر طرفی صف زده مردم و دیو و دده

لیک در این میکده پای ندارند پا

از کرمت من به ناز می نگرم در بقا

کی بفریبد شها دولت فانی مرا

بیست هزار آرزو بود مرا پیش از این

در هوس خود نماند هیچ امانی مرا

ای که به هنگام درد راحت جانی مرا

وی که به تلخی فقر گنج روانی مرا

سجده کنم من ز جان روی نهم من به خاک

گویم از این ها همه عشق فلانی مرا

هر نفس آواز عشق می رسد از چپ و راست

ما به فلک می رویم عزم تماشا که راست

ما به فلک بوده ایم یار ملک بوده ایم

باز همان جا رویم جمله که آن شهر ماست

گوهر پاک از کجا عالم خاک از کجا

بر چه فرود آمدیت بار کنید این چه جاست

بخت جوان یار ما دادن جان کار ما

قافله سالار ما فخر جهان مصطفاست

 اینجا کلیک کنید.

 بیست هزار آرزو/ محسن چاووشی

ای عاشقان، ای عاشقان، من از کجا، عشق از کجا

ای بیدلان، ای بیدلان، من از کجا، عشق از کجا

گشتم خریدار غمت، حیران به بازار غمت

جان داده در کار غمت، من از کجا، عشق از کجا

ای مطربان، ای مطربان، بر دف زنید احوال ما

من بیدلم، من بیدلم، من از کجا، عشق از کجا

عشق آمده است از آسمان، تا خود بسوزد بد گمان

عشق است بلای ناگهان، من از کجا، عشق از کجا

  اینجا کلیک کنید.

  من از کجا عشق از کجا/ همایون شجریان

می زده شب چو زمیکده باز آیم

بر سر کوی تو من به نیاز آیم

دلداده ی رهگذرم

از خود نبود خبرم

ای قتنه گرم

شبها سر کوی تو

آشفته چو موی تو

می آیم  تا جویم خانه به خانه

مگر از تو نشانه

میخانه به میخانه، پیمانه به پیمانه

راه تو می پویم

این می و مستی بود بی تو بهانه

می سوزم شبها با شمع رُخ تو با سوز نهان

می سازم با این آتش دل خود با کاهش جان

تشنه ای به راه سرابم

به لب رسیده جان چو حبابم

مستم و خرابم

فارغ از غمم چه نشستی

چرا دل مرا بشکستی

همچو من تو مستی

مست از باده ام یا از آن نگه

بر تو عاشقم یا بر روی مه

من بر تو عاشقم

بر تو عاشقم

قلب من نشد شاد از عشق تو

داد از عشق تو

 اینجا کلیک کنید.

 می زده شب/ مهسا مرعشی  

 اینجا کلیک کنید.    

  دلداده/ دانیال

لالا کن دختر زیبای شبنم

لالا کن روی زانوی شقایق

بخواب تا رنگ بی مهری نبینی

تو بیداریِ که تلخِ حقایق

تو مثل التماس من میمونی

که یک شب روی شونه هاش چکیدم

سرم گرم نوازشهای اون بود

که خوابم برد و کوچش رو ندیدم

حالا من موندم و یه کُنج خلوت

که از سقفش غریبی چکه کرده

تلاطم های امواج جدایی

زده کاشونمو صد تکه کرده

دلم می خواست پس از اون خواب شیرین

دیگه چشمم به دنیا وا نمی شد

میون قلب متروکم نشونی

دیگه از خاطره پیدا نمی شد

صدام غمگینه از بس گریه کردم

ازم هیچ اسم و هیچ آوازه ای نیست

نمیپرسه کسی هی در چه حالی

خبر از آشنای تازه ای نیست

به پروانه صفت ها گفته بودم

که شمعم میل خاموشی من نیست

پرنده رو درخت هم آشیون کن

حالا وقت فراموشی من نیست

 اینجا کلیک کنید.

 لالایی/ علی زند وکیلی

نه آروم میشم از گریه نه یادت میره از یادم

نمیدونم به این دنیا تقاص چی رو پس دادم

بگو پشت کدوم ابری که شب سر در گریبونه

که روز از ترس تنهایی پناه سایه میمونه

تنها رفتی و بی تو موجی سرگردانم دریایم باش

دنیا بی تو بی معناست آخِر کجا ماندی برگردی کاش 

بی تو دریا پیش چشمانم مثل رودی جا مانده از دریا

ای تو تنها آرزوی من وقتی با من باشی دنیا زیباست

 اینجا کلیک کنید.

 سرو زیر آب/ سالار عقیلی

شب سردی است و من افسرده

راه دوری است و پایی خسته

تیرگی هست و چراغی مرده

می کنم تنها از جاده عبور

دور ماندند زمن آدم ها

سایه ای از سر دیوار گذشت

غمی افزود مرا بر غم ها

فکر تاریکی و این ویرانی

بی خبر آمد تا با دل من

قصه ها ساز کند پنهانی

نیست رنگی که بگوید با من

اندکی صبر سحر نزدیک است

هر دم این بانگ بر آرم از دل

وای این شب چقدر تاریک است

خنده ای کو که به دل انگیزم

قطره ای کو که به دریا ریزم

صخره ای کو که بدان آویزم

مثل این است که شب نمناک است

دیگران را هم غم هست به دل

غم من لیک غمی غمناک است

هر دم این بانگ بر آرم از دل

وای این شب چقدر تاریک است

اندکی صبر سحر نزدیک است

 اینجا کلیک کنید.

 سپید و سیاه/ محمد اصفهانی