 |
یکشنبه ششم اسفند ۱۳۹۶ |
تو چقدر ساده‌ئی
که بر همه یکسان می‌باری
تو چقدر ساده‌ئی
که سرنوشت بهار را روی درخت‌ها
می‌نویسی
که شتک‌ها هم می‌خوانند
آخر ببین چه جهان بدی شد
آفتاب را
داور تو قرار داده‌اند
و تو با پائی لرزان به زمین می‌نشینی
پیداست که می‌شکنی برف
تا قَدرت را بدانند
با سنگریزه و خرده شیشه فرود آ
فکر می‌کنم سرنوشت مرا جائی دیده‌ئی برف
آب شو
آب شو! موسیقی منجمد!
و بیا و ببین
رنج را تو کشیدی
به نام بهار
تمام می‌شود
:: برچسب‌ها: شمس لنگرودی, اشعار شمس لنگرودی, اشعار نو, شعر نو
 the writer : شیرین سخن
 |
    |
