شیرین سخن

حکیمی را پرسیدند:

چندین درخت نامور که خدای عزوجل آفریده است و برومند 

هیچ یک را آزاد نخوانده‌اند

مگر سرو را که ثمره‌ای ندارد

درین چه حکمت است؟

گفت: هر درختی را ثمره معین است که به

وقتی معلوم  به وجود آن تازه آید و گاهی به

عدم آن پژمرده شود و

سرو را هیچ از این نیست و

همه وقتی خوشست و

این است صفت آزادگان 

به آنچه می گذرد دل منه که دجله بسی

پس از خلیفه بخواهد گذشت در بغداد

گرت ز دست بر آید چو نخل باش کریم

ورت ز دست نیاید چو سرو باش آزاد