شیرین سخن

شهریورگان

شهریورگان یا آذرجشن از جمله جشن‌های دوازدگانه

ایران باستان و از شمار جشن‌های آتش بوده است که

ششمین ماه سال و چهارمین روز ماه را به

نامش نامگذاری کرده‌اند

این جشن متعلق به امشاسپند فرشته ای است که در

جهان مادی نگهبان زر و سیم و فلزات دیگر و

دستگیری بینوایان و فرشته رحم و مروت است

برای جشن شهریورگان از دو نظر دیگر

می توان برتری قائل شد

اول اینکه:

در این ماه محصولات کشت و زرع جمع آوری می شود و

چون معمولا برای بدست آوردن نتیجه هر کاری

جشن و شادی لازم است لذا شهریورگان

به مناسبت نتیجه گرفتن از نعمت کشت و کار و

 بدست آوردن محصولات بخصوص برای

کشاورزان جشن سرخرمن می باشد

دوم اینکه:

جشن شهریورگان همچنین برای کشاورزان

از نقطه نظر شروع بکار پاییز

بهترین جشن و شادمانی است و

بهمین جهت نسبت به آن احترام زیادی قائل هستند و

با شادی فراوان مراسم آن ‌را بجای می آورند

متاسفانه برگزار نشدن آئین‌های جشن شهریورگان

توسط ایرانیان در مدت زمان طولانی

موجب شده تا تمام جزئیات آن به فراموشی سپرده شود و

حتی در متون کهن نیز اطلاعات و آگاهی‌های

چندانی در مورد آن در دسترس نباشد