شیرین سخن

تیرگان

این جشن در گرامیداشت تیشتر ستاره باران است

و بنا به سنت در روز سیزدهم از

ماه تیر انجام می گیرد

دربارهٔ جشن تیرگان دو روایت وجود دارد

روایت اول:

گروهی این جشن را یادگار پیروزی ایرانیان

بر تورانیان می‌دانند که در زمان پادشاهی 

منوچهر سپاه افراسیاب قسمت زیادی از 

سرزمین ایران را اشغال کرده بود و قرار براین شد که

از سوی سپاه ایران تیری رها شود و در هر جا

برزمین فرود آید آنجا مرز ایران و توران تعیین شود

بنابراین آرش جوان دلیر ایرانی با تمام توان

تیری را از کمان رها ساخت 

وی بر فراز کوه ائیریوخشوث رفته و از آنجا

تیری بسوی شرق ایران پرتاپ می کند 

که پس از سه روز و سه شب آن تیر سرانجام

در کوه خوانونت فرود می آید

بدین ترتیب مرز ایران و توران مشخص می شود

مرا تیر است آتش پر

مرا باد است فرمانبر

ولیکن چاره امروز زور و پهلوانی نیست

رهایی با تن پولاد و نیروی جوانی نیست

در این میدان

بر این پیکان هستی سوز سامان ساز

پری از جان بباید تا فرو ننشیند از پرواز

زمین می داند این را آسمان ها نیز

که تن بی عیب و جان پاک است

نه نیرنگی به کار من نه افسونس

نه ترسی در سرم  نه در دلم باک است

روایت دوم:

در زمان ساسانیان و پادشاهی فیروز

هفت سال در ایران خشکسالی روی داد و

در چنین روزی مردم روی به بیابان نهادند و

با نیایش خود از پروردگار آرزوی باریدن باران را کردند و

پس از آن بارش باران شروع شد و

ایران از خشکسالی رهایی یافت

ایرانیان در این روز به شست و شوی تن می پرداختند

و با پاشیدن آب بر روی یکدیگر

این روز را گرامی می داشتند

از این روز با نامهای آبریزگان یا آب‌ پاشان

و یا سرشوران نیز یاد شده است

در این روز مردم به یاد روزهای جنگ در 

دوران اساطیری گندم ومیوه پخته نیز می خوردند

همچنین جشن تیرگان به روایت ابوریحان بیرونی

در آثارالباقیه روز بزرگداشت

مقام نویسندگان در ایران باستان بوده است