![]() |
پنجشنبه سی ام دی ۱۳۹۵ |
دلتنگی های آدمی را
باد ترانه ای می خواند
رؤیاهایش را آسمان پر ستاره
نادیده می گیرد
و هر دانه ی برفی به اشکی ناریخته می ماند
سکوت سرشار از سخنان ناگفته است
از حرکات ناکرده
اعتراف به عشق های نهان
و شگفتی های بر زبان نیامده
در این سکوت حقیقت ما نهفته است
حقیقت تو و من
:: برچسبها: مارگوت بیکل, اشعار مارگوت بیکل, اشعار ملل دیگر, اشعار کوتاه
![]() the writer : شیرین سخن
![]() |