 |
سه شنبه هشتم خرداد ۱۳۹۷ |
سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار شاعر ایرانی
اهل تبریز بود که به زبان‌های
فارسی و ترکی آذربایجانی شعر سروده است
شهریار در ١١ دی ماه سال ۱۲۸۵ خورشیدی در شهر تبریز متولد شد
دوران کودکی را به علت شیوع بیماری در شهر
در روستای اجدادی‌اش خشگناب واقع در
شهرستان بستان‌آباد سپری کرد
پدرش میرآقا بهجت خشگنابی و به روایتی سید اسمعیل موسوی نام داشت
که در تبریز وکیل بود
او نخستین شعر خود را در چهار سالگی به زبان
ترکی آذربایجانی سرود
مهم‌ترین اثر شهریار منظومه ی حیدربابایه سلام
به معنی سلام به حیدربابا است
که از معروف‌ترین آثار ادبیات ترکی آذربایجانی بشمار می‌رود
و شاعر در آن از اصالت و زیبایی‌های روستا یاد کرده است
این مجموعه در میان اشعار مدرن قرار گرفته و به بیش از
۸۰ زبان زنده ی دنیا ترجمه شده است
شهریار در سرودن گونه‌های شعر فارسی
مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی
و شعر نیمایی نیز چیره دست بوده است
اما بیشتر از دیگر گونه‌ها در غزل شهره بود و از جمله
غزل‌های معروف او می‌توان به
علی ای همای رحمت و آمدی جانم به قربانت اشاره کرد
شهریار نسبت به علی بن ابی‌طالب ارادتی ویژه داشت
و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حافظ داشته است
شهریار از جمله سرایندگانی است که شعر را محلی نیک برای
بیان این اندیشه ورزی های ژرف نگرانه و پندآموز دانسته
و بسیاری از اندرزهای اخلاقی، تربیتی را در قالب‌های گوناگون
شعری به ویژه در قطعات، رباعیات و دوبیتی‌ها بازمی گوید
شهریار پس از پایان سیکل در تبریز در سال ۱۳۰۰
از تبریز رهسپار تهران شد
و تحصیلش را در مدرسه ی دارالفنون تا سال ۱۳۰۳
و پس از آن در رشته ی پزشکی ادامه داد
شهریار در اوایل تحصیل پزشکی در تهران عاشق ثریا
دختر عبدالله امیرطهماسبی می شود
که چند سال با یکدیگر نامزد بودند
اما در نهایت آن دختر با چراغعلی سالار حشمت
معروف به امیراکرم ازدواج می‌کند
شهریار حدود شش ماه پیش از گرفتن مدرک دکترا
تحصیلش را به‌علت شکست عشقی
و ناراحتی و خیال و پیش‌آمدهای دیگر ترک کرد
اولین کتاب شعر شهریار به کوشش ابوالقاسم شیوا متخلص به شهیار
دوست صمیمی شهریار در سال ۱۳۰۸ منتشر گردید
شهریار در جوانی در تهران با بزرگان هنر و ادب
همنشینی و دوستی داشت از جمله با:
ابوالحسن صبا، محمدتقی بهار و عارف قزوینی
در سال‌های بعد نیز با نیما یوشیج، هوشنگ ابتهاج،
کریم امیری فیروزکوهی
و برخی دیگر از هنرمندان دوستی و رابطه داشت
پس از سفری چهارساله به خراسان برای کار
در اداره ی ثبت اسناد مشهد و نیشابور
شهریار به تهران بازگشت
در سال ۱۳۱۳ که شهریار در خراسان بود
پدرش میرآقا خشگنابی درگذشت
او در سال ۱۳۱۵ در بانک کشاورزی استخدام
و پس از مدتی به تبریز منتقل شد
دانشگاه تبریز شهریار را یکی از پاسداران شعر و ادب
میهن خواند و عنوان دکتری افتخاری دانشکده ی ادبیات
و علوم انسانی تبریز را نیز به وی اعطا کرد
در سال‌های ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۰ اثر مشهور خود
حیدربابایه سلام را می‌سراید
در تیر ماه ۱۳۳۱ مادر شهریار درمی‌گذرد
وی در مرداد ماه ۱۳۳۲ به تبریز می‌آید و با نوه ی عموی خود
به نام عزیزه عبدِخالقی ازدواج می‌کند که حاصل این ازدواج
سه فرزند، دو دختر به نام‌های شهرزاد و مریم و یک پسر
به نام هادی می‌شود
27 شهریور ماه سال 1367 شمسی سالروز وفات آن شاعر
عاشق و عارف بزرگ است
در آنروز پیکرش بر دوش دهها هزار تن از دوستدارانش
و بنا به وصیتش تا مقبره الشعرای تبریز حمل شد
و در جوار افاضل ادب و هنر به خاک سپرده شد
در دیاری که در او نیست کسی یار کسی
کاش یارب که نیفتد به کسی کار کسی
هر کس آزار من زار پسندید ولی
نپسندید دل زار من آزار کسی
آخرش محنت جانکاه به چاه اندازد
هر که چون ماه برافروخت شب تار کسی
سودش این بس که بهیچش بفروشند چو من
هر که با قیمت جان بود خریدار کسی
:: برچسب‌ها: شهریار, زندگینامه شهریار, زندگینامه شاعران معاصر, اشعار شهریار
 the writer : شیرین سخن
 |
    |
