شیرین سخن

دانی كه نو بهار جوانی چه‌سان گذشت؟

زود آنچنان گذشت كه تیر از كمان گذشت

نیمی به راه عشق و جوانی تمام شد

نیم دگر به غفلت و خواب گران شد

صد آفرین به همت مرغی شكسته بال

كز خویشتن شد و از آشیان گذشت

افسرده‌ای كه تازه گلی را ز دست داد

داند چه‌ها به بلبل بی خانمان گذشت

بنگر به شمع عشق كه در اشك و آه او

پروانه بال و پر زد و آتش به جان گذشت

بشنو درای قافله سالار زندگی

گوید به خواب بودی واین كاروان گذشت

ظالم اگر به تیغ ستم خون خلق ریخت

از خون بیگناه مگر می توان گذشت؟

مشفق بهار زندگیت گر صفا نداشت

شكر خدا كه همره باد خزان گذشت