شیرین سخن

جشن سده

جشن سده یا جشن آتش بعد از

جشن نوروز و جشن مهرگان 

مهمترین جشن ایرانیان بوده است

در شاهنامه فردوسی چنین آمده است که:

روزی هوشنگ شاه به همراهی یاران خود

به کوه می رود در راه به مار تنومندی برخورد می کند و

با سنگ بزرگی به جنگ او می شتابد

سنگ را به سوی مار پرتاب می کند سنگ به سنگ

دیگری برخورد کرده جرقه ای بیرون می جهد و

به خار و خاشاک اطراف شعله می کشد و

آتش فروزان پدیدار می گردد و از آن پس

جشن سده برگزار می گردد

 این جشن که آن را یادگار اردشیر بابکان دانسته اند در

دهمین روز از بهمن ماه برگزار می شد که با

مراسم خاص و بسیار جالبی نیز همراه بوده است

ابوریحان بیرونی می گوید:

در جشن سده مردم آتش های بزرگی بر پا می کردند

و به خوردن و آشامیدن و شادی می پرداختند

در مورد جشن سده نظرات مختلفی ابراز شده است

از جمله اینکه گفته اند:

چون از این روز تا نوروز 50 روز و 50 شب و 

جمعاً صد شب و روز بوده آن را به نام سده نامیده اند

جشن سده از جشنهایی است که بعد از اسلام هم تا

زمان غزنویان و سلجوقیان معمول بوده است