شیرین سخن

جشن بهمنگان

جشن بهمنگان یا بهمنجنه در روز دوم ماه بهمن

برگزار و از واژه اوستایی به معنی

اندیشه نیک می باشد 

بهمن نام نخستین امشاسپند دین زرتشتی است و در

اوستا مرکب از دو جزء  وُهُو و مَنَ می باشد

 وُهُو به معنی خوب و نیک و مَنَ به معنی منش است

پس  وُهُومَنَ که در فارسی جدید بهمن نامیده می شود

به معنی نیک ‌منشی است

امشاسپند بهمن نماد و نگهبان جانوران است

از این رو در روزهای بهمن زرتشتیان

از خوردن گوشت پرهیز می کنند

یکی از رسوم خوب این روز آن بوده که

طی تشریفاتی به کوه و دشت رفته و گیاهان ویژه‌ای را که 

خواص دارویی داشتند جمع آوری کرده تا

در طول سال مورد استفاده قرار دهند

همچنین تهیهٔ شیره‌ها و روغن‌های نباتی و ساقه‌ها و

چوب‌ها و برگ‌های سوزاندنی که بوی خوش را

 پراکنده و گند زدا بودند در این روز انجام می‌شد

رنگ سفید رنگ ویژه و گل یاسمن سفید هم گل ویژه

امشاسپند بهمن است

جشن بهمنگان در قرون پس از ساسانیان تا پیش از

حمله مغول مرسوم بوده ‌وآداب و تشریفات آن تقریباً

رواج عام داشته‌ است

منوچهری دامغانی می سراید:

اورمزد و بهمن و بهمنجنه فرخ بود

فرخت باد اورمزد و بهمن و بهمنجنه

و نیز درجای دیگری می‌سراید:

رسم بهمن گیر و از سر تازه کن بهمنجنه

ای درخت ملک بارت عز و بیداری تنه