شیرین سخن

کاش می شد سرزمین عشق را

          در میان گامها تقسیم کرد

 کاش می شد با نگاه شاپرک   

          عشق را بر آسمان تفهیم کرد

کاش می شد با دو چشم عاطفه

          قلب سرد آسمان را ناز کرد

کاش می شد با خزان قلبها    

          مثل دشمن عاشقانه جنگ کرد

    کاش می شد مثل یک حس لطیف

          لا به لای آسمان پر نور شد

کاش می شد چادر شب را کشید

          از نقاب شوم ظلمت دور شد

 کاش می شد آسمان مهر را     

          خانه کرد و به گل خورشید داد

چقدر فاصله اینجاست بین آدم ها

چقدر عاطفه تنهاست بین آدم ها 

کسی به خاطر پروانه ها نمی میرد

تب غرور چه بالاست بین آدم ها 

و از صدای شکستن کسی نمی شکند

چقدر سردی و غوغاست بین آدم ها 

و حال آیینه را هیچکس نمی پرسد  

همیشه غرق مداراست بین آدم ها  

مگر که کلبه ی دل ها چقدر جا دارد 

چقدر راز و معماست بین آدم ها 

بهار کردن دل ها چه کار دشواری ست

 و عمر شوق چه کوتاهست بین آدم ها